آنتونی گائودی
Antoni Gaudi
... مشتری من صبرش زیاد است ...
آنتونی گائودی
درمنطقهٔ تاراگونیا از ایالت کاتالونیا به دنیا آمد. پدر، پدربزرگ و پدرجدش و همین‌طور خانوادهٔ مادرش، همه مسگر بودند. او تحصیلات دبیرستان را در سال ۱۸۷۰ در مدرسهٔ «پیاریست» در رِئوس به پایان رساند و سپس به «مدرسهٔ معماری» بارسلون رفت. خلق خوی پرهیجان و استعداد سرشار او سبب پیشرفت سریع او شد، چنان که سالوادور تاراگوی محقق در مورد او می‌گوید «همیشه تعلق خود به دیگ و تابه‌سازان مهم می‌شمرد، و بارها گفت که توانایی‌اش در دیدن اشکال در فضا و عدم نیاز به رسم نقشهٔ آنها از همین پیشینه ناشی می‌شود.» گادی در دو سال آخر تحصیل در پروژه‌های متنوعی با معماران بزرگی از جمله فرانسیس دل ویلار و فونتسره (Fontsere) کار کرد و در سال ۱۸۷۸ مدرک معماری خود را دریافت کرد و دفتری در بارسلون باز کرد. در همان سال نقشهٔ نمایشگاه بین‌المللی «ماتارو» در پاریس را تهیه کرد. در سال ۱۸۸۳ گادی کار روی طرح کلیسای جامع خانوادهٔ مقدس (ساگرادا فامیلیا) در بارسلون را آغاز کرد، کاری که تا پایان عمر دست از آن نکشید. بین سال‌های ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۴ به اندلس سفر کرد و بناهایی در این منطقه ساخت که تأثیری عمیق بر بافت معماری شهرهایی چون لئون و آستوریا گذاشت. اولین جایزهٔ تالار اجتماعات شهری بارسلون، در سوم سپتامبر ۱۹۰۱ برای عمارت کاسا کالوِت به گادی اهدا شد. همچنین در ۱۹۱۰ در نمایشگاه هنرهای زیبای پاریس موفقیت فراوانی به دست آورد. یک سال بعد با ابتلا به تب مالت وضع مزاجیش تحلیل رفت و به شدت مریض شد، و برایش مراسم «ویاتیکوم» (مراسم «نان و شرابی» که بعضی فرقه‌های کاتولیک برای اشخاص در حال مرگ انجام می‌دهند) اجرا کردند. با این وجود گادی زنده ماند، و بیشتر وقتش را صرف اتمام طرح کلیسای خانوادهٔ مقدس کرد، هرچند با شروع جنگ جهانی اول اوضاع اقتصادی بارسلون نامساعد شد و اجرای طرح‌های گادی نیز متوقف گشت. گادی زندگی‌اش را وقف حرفه‌اش معماری کرد و تا پایان عمر مجرد ماند. گفته می‌شود آنتونی یک‌بار در سال ۱۸۸۴ مجذوب معلمی به نام جوزفا موره شد، ولی این علاقه یک‌طرفه بود. او در دوم ژوئن ۱۹۲۶ بر اثر برخورد با تراموا راهی بیمارستان شد و پنج روز بعد جان باخت. آنتونی گائودی یکی از مشهور ترین معماران اسپانیایی است که بدلیل سبک معماری خاصش شهرت یافته است. او در طول عمر خود تنها 18 اثر از خود بجای گذاشت که 7 عدد از آنها در سازمان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده اند. بهترین آثار او در شهر بارسلونا ساخته شده اند. سازه هایی همچون پارک گوئل ،کاسا میلا ، پالاسیو گوئل و کاسا باتلو را می توان نام برد. مشهورترین بنای او ساگرادا فامیلیا بصورت نیمه تمام ماند و عمرش برای تکمیل آن قد نداد بنایی که تا سال 2026 نیز تکمیل نخواهد شد.
پارک گوئل
بوستانی شامل عناصر معماری است که در تپه ال کارمل در منطقه گراسیا بارسلون قرار دارد. این بوستان توسط معمار نامی کاتالان، آنتونی گائودی در بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۱۴ ساخته شده است. این مجموعه بخشی از کارهای آنتونی گائودی درمیراث جهانی یونسکو می‌باشد.
کازا میلا
بسیاری کازا میلا را موفق‌ترین و اریجینال‌ترین ساختهٔ غیرمذهبی گادی می‌دانند. او این بنا را در سال‌های ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۰ ساخت. خود گادی آن را «لایه‌ای از سنگ که گل‌ها و گیاهان روندهٔ بالکن‌هایش به آن غنا بخشیده‌اند و همواره رنگ آن را تغییر می‌دهند» توصیف کرده‌است. زیبایی و بدعت کازا میلا نه تنها در نمای ساختمان، که در اتاق‌ها و پاسیوهای آن نیز به چشم می‌آیند. دودکش‌ها و مجسمه‌های متعدد روی تراس ساختمان هم از مناظر فراموش‌نشدنی شهر بارسلون است.
کاسا باتلو
کاسا باتلو (Casa Batllo) خانه ای جادویی و شگفت انگیز در بارسلونا، اسپانیا است که با معماری منحصر به فرد خود توجه همه را از سراسر جهان به سوی خود جلب می کند. کاسا باتلو بازسازی یک بلوک آپارتمانی در سال های ۱۹۰۵ تا۱۹۰۷ است که توسط معمار مدرنیست اسپانیایی “آنتونی گودی” ساخته شده است. سبک معماری خانه کاسا باتلو مدرنیسم Modernisme یا Art Nouveau است ولی به هر صورت سبک گائودی نیز در آن دیده می شود. استایل مقابل پنجره های این خانه شباهت بسیاری به استخوان دارد و اطراف آن با نماهای گلدار پر شده است. پنجره های مرکزی دیواره این خانه شبیه دهانی باز شده است و همچنین سقف آن شباهت بسیاری به ستون فقراط یک اژدهای خوابیده دار دکه با کاشی های سرامیکی تزئین شده است. این بنای زیبا که در آن دوران برای یکی از اشراف زادگان ثروتمند بارسلون ساخته شده، در حال حاضر موزه است. نام محلی این ساختمان کاسا دلا اسوز (خانه ای از استخوان ها) می باشد ولی بدون توجه به این نام ساختمان دارای اسکلتی مقاوم و عالی است. بین مردم محلی چنین روایت شده است که سقف این ساختمان از استخوان های یک اژدها که توسط سنت جورج (رهبر مقدس کاتالان ها) کشته شده، ساخته شده است. طراح ساختمان در طراحی آن سعی کرده است که از خطوط مستقیم در آن تا جایی که ممکن است اجتناب ورزد، به همین دلیل بخش عمده ای از نمای ساختمان از موزاییک ها و کاشی های شکسته ساخته شده است که رنگ آن ها از سایه ای از رنگ نارنجی شروع شده و به رنگ سبز پایان می پذیرد. در نمای روبرو که بسیار شباهت به استخوان های ماهی دارد، هنر معمار به اوج خود می رسد، رنگ ها در شب از نمای جلو به مانند رنگین کمان به نظر می رسند. کاسا باتلو یکی از مکان هایی است که گردشگران نمی توانند دیدن آن را نادیده بگیرند. پس اگر مسافر اسپانیا باشید، حتما از این ساختمان زیبا و هنرمندانه دیدن نمایید.
کلیسای ساگرادا فامیلیا (خانوادهٔ مقدس)
بی‌شک بزرگ‌ترین اثر گادی است. او کار بر روی این بنا را در سال ۱۸۸۴ آغاز کرد و تا زمان مرگش در ۱۹۲۶ دست از آن برنداشت. ساخت نمای مصائب (Passion Facade) در سال ۱۹۵۲ تحت نظارت سه تن از هم‌دوره‌ای‌های گادی آغاز شد. نمای تولد مسیح (Nativity Facade) با چهار برج سر به فلک کشیده‌اش چشم‌گیرترین قست بناست، بیشتر سطح آن با مجسمه‌های بسیاری که تولد و زندگی مسیح را به تصویر می‌کشند پوشیده شده است، و یکی از شناخته‌شده‌ترین مناظر بارسلونا در سراسر جهان به شمار می‌آید. ارتفاع برج‌های ساگرادا فامیلیا ۱۰۰ متر است و به رغم ساخت ساختمان‌های بلند در این سال‌ها، در افق شهر کاملاً مشخص است. طبق برنامه ساخت و تکمیل این کلیسا تا سال ۲۰۲۶ طول خواهد کشید. این کلیسا به سفارش اتحادیهٔ روحانی پیروان سان خوزه که مالک آن هستند با هدف ترویج بیشتر مذهب کاتولیک آغاز شد و لئوی هشتم بعدها نیمی از هزینهٔ آن را از محل اعتباراتی که از سراسر جهان جمع‌آوری می‌کرد و به واتیکان می‌پرداخت، تقبل کرد. در ورودی کلیسا که «در امید» (به اسپانیایی: Puerta de la Esperanza) نام گرفته در سمت چپ نمای تولد مسیح قرار دارد و با تصاویری از خانوادهٔ مقدس تزئین شده است و سنگی از کوه مونت‌سرات در بالای آن جا گرفته است. «در نیکوکاری» (به اسپانیایی: Puerta de la Caridad) در وسط نما قرار گرفته و با تصاویر گیاهان که نمادی از سرود عشق به خالق است و همچنین با صحنه‌هایی از زندگی مریم مقدس و درخت اجدادی مسیح تزئین شده.
امیدوارم موفق باشی اقا امید