Eero Saarinen
ایرو سارینن
متولد
۱۹۱۰-۱۹۶۱، معمار برجستهٔ فنلاندی تبار آمریکایی بود. او که در زمان
زندگی‌اش از سوی معماران هم دوره نادیده گرفته می‌شد وگاه مورد تمسخر قرار
می‌گرفت امروزه به عنوان یکی از استادان معماری آمریکایی سدهٔ بیستم
به‌شمار می‌آید. او پسر الیل سارینن، معمار اروپاییست. یادبود توسعه ملی
جفرسون از آثار مهم اوست. ایرو سارینن در سال ۱۹۱۰ در فنلاند متولد
شد و در سال ۱۹۲۳ زمانی که ۱۳ سال داشت به همراه خانواده به ایالات متحده
مهاجرت کرد ارو حرفه خود را با استعدادهای قابل ملاحظه ای شروع کرد. پدرش
الیل سارینن(۱۹۵۰-۱۸۷۳) معمار معروف و بزرگی و شناخته شده بود واولین رئیس
آکادمی هنر میشیگان جایی که در اونجا تدریس هم می کرد بود وارو نیز تحت
نظارت پدرش درس می خواند و از نمونه کارهایش ایستگاه قطار هلسینکی و بسیاری
دیگر از ساختمانهای برجسته فنلاند بود و یادبود توسعه ملی جفرسون از آثار
اوست. مادرش لوئیس (۱۹۶۸-۱۸۷۹) طراح پارچه و لباس و مجسمه ساز بود و همچنین
خواهرش لیزا (۱۹۷۹-۱۹۰۵) طراح داخلی بود . نمونه کار پدر ارو طراحی پردیس
Cranbrook در حومه دیترویت معیار مهمی در حرفه ارو بود او اعتقاد راسخ به
اینکه معماری باید کل محیط زیست را در بربگیرد داشت و درکنار کارهایش از
منظره و اشیای تزئینی به عنوان مدل کمک می گرفت و درآکادمی پاریس
(۱۹۳۰-۱۹۲۰) به تحصیل مجسمه سازی می پرداخت وتحصیلات معماری خود را در
دانشگاه ییل (۱۹۳۱ — ۱۹۳۴) گذراند و در سال ۱۹۳۴ &۱۹۳۵ به اروپا بورسیه
شد. مسیر اصلی حرفهٔ ارو مدرن سازی بود و در طول سالهای (۱۹۳۰-۱۹۴۰) به تمرین
طراحی ساختمانهایی به همراه پدرش Eliel ، او و همکارانش پرداخت. همکاری بین
پدر و پسر در آیندهٔ ارو اثرات بسیار پرباری درکشف ایده‌های خود و کسب
شهرت به عنوان یک معمار مدرن داشت . برجسته‌ترین موفقیت پدرش و وی در سال
۱۹۳۹ برای طراحی گالری هنر اسمیتسونین بر روی بازار واشنگتن بود و در زمان
جنگ با همکاری پدرش پروژه‌های مسکونی را اجرا کرد. با مرگ Eliel Saarinen
در سال ۱۹۵۰ ، Eero رسما کار خود را به عنوان معمار مستقل آغاز کرد و با
طراحی مبلمان شروع کرد و کارهایش را در نمایشگاهی در سال ۱۹۴۰ با نام
طراحی ارگانیک در مبلمان خانگی در موزه‌های مدرن در نیویورک به نمایش
گذاشتند و برندهٔ ایجاد طرح های مدرن مبلمان شد. ایرو در حرفه اش روشهای جدید و متنوع ابداع می کرد هرچند در زمان زندگی اش
از سوی معماران هم دوره خود نادیده گرفته شد و گاه مورد تمسخر قرار می گرفت
امروزه به عنوان یکی از استادان معماری آمریکایی سده بیستم به شمار می
آید. او همه را تحت تاثیر و مجذوب طرحهای قدرتمندش می کرد و روز به روز
مشهورتر می شد . جدای طراحی‌ها معماری فرودگاه و موزه‌های
بزرگ ومبلمان ارو به عنوان مجسمه ساز معروفیت زیادی داشت. بعضی از کارهایش
مثل ترکیب استیل و شیشه در مرکز جنرال موتورز نمونه هایی از سبک بین‌الملل
هستند. همچنین کار معروف پایانه TWA در فرودگاه کندی جالبه. ارو گاهی به عنوان
پدر نئو اکسپرسیونیم هم شناخته می شود. ایرو سارینن فعالیتهای بسیاری در زمینه
معماری مجسمه سازی و طراحی مبلمان انجام داد و جوایز زیادی دریافت کرد و در
سال ۱۹۶۱ در اثر تومور مغزی در گذشت و بعد از مرگ وی مدال طلای موسسهٔ
معماران آمریکا به وی تعلق گرفت .
ترمینال AWT (فرودگاه بین المللی جان اف کندی نیویورک)
در مقیاس غول پیکر شباهت بسیار
زیادى به یک عقاب در حال نشستن دارد . این تصویر خارق العاده که از بتن تراشیده
شده ، ترمینال را به یکى از به یاد ماندنى ترین ترمینال هاى جهان تبدیل کرده است
.این سازه ى شگفت آور ، متشکل از یک پوسته ى ضخیم بتنى و داراى چهار سقف مدور
عظیم الجثه است که ناگهان رو به بالا چرخیده اند. قوس هاى تشکیل شده از این چهار سقف بر روى دیوارهاى قوس دارى قرار
گرفته اند که با زاویه به سمت بیرون متمایل شده اند . این سقف هاى مدور که توسط پنجره
هاى سقفى از هم جدا گشته و بر روى چهار ستون Y شکل قرار
گرفته ، در داخل فضایى با روح و روشن به ارتفاع ۱۷ متر و طول ۱۱۰ متر به وجود آورده اند. ورود به این ساختمان همانند قدم زدن در داخل مجسمه اى است که درون آن
توسط فرم خارجى آن نوید داده شده باشد . شکل هاى خمیده و قالب بندى شده از قبیل سقف
راه پله ها ، رامپ ها و پیشخوان ها در همه جا مشاهده مى شود و تحرک فضاى خارجى
در گذر از فضاهاى داخلى که متناوبأ باز و بسته مى شوند تکرار شده است .
ارو سارینن متوجه این واقعیت بود که برخى
مردم ساختمان را با یک پرنده ى در حال پرواز مطابقت مى دهند. او مى
گوید: «این آخرین چیزى بود که مورد توجه ما قرار گرفت . هدف اصلى ما طراحى
ساختمانى بود که در آن معمارى ، خود ، بیان کننده ى هیجان و التهاب سفر و
گویاى تحول و حرکت باشد» . او ادامه مى دهد : « اشکال و فرم ها از
عمد طورى انتخاب شده اند که بر صعود و بلند پروازى و نیز کیفیت خطوط تأکید
شود، چرا که ما خواستار یک مکان عروج دهنده بودیم » .
ساختمان سی‌بی‌اس
آسمان خراش ۳۸ طبقه به ارتفاع ۱۵۰ متر با کاربری اداری
تجاری است که در شهر نیویورک، ایالات متحده آمریکا مستقر می‌باشد. پروژه ساخت این
ساختمان در سال ۱۹۶۲ آغاز شد و در سال ۱۹۶۵ تکمیل و افتتاح گردید. این ساختمان دفتر مرکزی شرکت سی بی اس بشمار می‌آید.
