کنستانتین ملنیکوف
Konstantin Melnikov
کنستانتین ملنیکوف
کنستانتین ۱۸۹۰ -
۱۹۷۴ یک معمار و نقاش روسی بود. او یک هنرمند
مستقل بود که به قواعد یک سبک خاص و یا گروه های هنری محدود نمی شد.
کنستانتین فرزند چهارم خانواده و یک گیاه خوار بود. او در خانواده ای فقیر
رشد کرد.خانواده ای که روستا زاده بودند.او به واسطه آشنایی با شخصیتی با نفوذ
وارد نظام آموزشی شد و در رشته ی نقاشی و معماری تحصیل کرد.اغلب کارهای او در
فاصله ی ۱۰
سال از دهه ۲۰
تا ۳۰
انجام شد و بعد بنا بر دلایلی دیگر کار نکرد و به آموزش نقاشی پرداخت .
خانه ی ملنیکوف
خانه ای که کنستانتین ملنیکوف برای خود و خانواده اش در خیابان مسکونی معمولی در مسکو ساخت،به عنوان اثری غیرمعمول و عجیب تلقی می شود.این طرح بیشتر شبیه یک کلیسا یا افلاک نماست تا یک خانه و منتقدین می پندارند که استوانه های سوراخ دار درهم ادغام شده با پنجره های لوزی شکل آن ،معنای مرموزی دارند.ملینکوف طراح پاویلیون شوروی،در نمایشگاه هنرهای دکوراتیو سال ۱۹۲۵ پاریس عقاید عجیبی داشت،به عنوان مثال در مورد خواب و معماری خواب.اتاق خواب خانه ملینکوف،سه فرم مقبره ای شکل دارد که با گچ کاری نرمی حجاری شده اند و با آرایشی متقارن در زمین تعیبه گردیده اند.این سه فضا به عنوان تختخواب های والدین و دو فرزند به کار می روند که توسط جفت پارتیشن های کوتاه ثابتی پوشیده شده اند.این اتاق بیشتر شبیه صحنه ای از یک فیلم علمی - تخیلی می باشد.مبلمان دیگر در این طرح حذف شده است و لباس ها در رختکن اشتراکی طبقه ی همکف قرار دارند. اما از نگاهی دیگر،خانه کاملا معقول است.ملینکوف اجازه ساخت این بنا را به دلیل مجذوب شدن قدرت های مسکو در پتانسیل این طرح،به عنوان یک پیش الگو برای سبکی جدید به دست آورد.فرم طرح برخاسته از تجزیه و تحلیل منطقی خواص سازه ای مصالح غالب ساختمان،یعنی آجر باربر می باشد.استوانه، فرمی ایستاست که نیازی به پشت بند ندارد،همچنین فرم لوزی شکل گشودگی ها هنگامی پدید آمد که بازشوهای دیوار آجری از فرم قوس عای نگهدارنده ی بالا پنجره ها به جای نعل درگاه ها تبعیت کردند.بنابراین یک دیوار توپر تبدیل به قابی شبکه ای گردید که از آجر و ملات ساخته شده است.آجرها برش نخورده و به صورت کامل همراه با طرح بازشوهایشان با اندود ملات به یکدیگر چفت و بست شده اند.استوانهی سوراخ دار بدون اینکه تبدیل به وسیله ی دکوراتیو وسواس گونه ای گردد.سیستم دیوار باربر ارزان و قابل ساخت آسانی بود که کاربردهای زیادی داشت.سازه ی کف ها نیز به همان اندازه مبتکرانه است.پلانی به قطر ۹ متر،تیرها و تیرک های معمولی را غیراقتصادی می ساخت،بنابراین ملینکوف از یک فریم تخم مرغی شکل ساخته شده از الوار چوبی لاغر با اتصال های نیم صلیبی استفاده کرد که با سقف ها و کف ها (با اتصالات کام و زبانه که در جهات مختلفی قزاز داشتند)مهار بندی شده و محکم نگهداشته می شدند. خانه از نظر فضایی و در مقطع نیز مانند پلان مبتکرانه طراحی شده است.نشیمن با ارتفاع دو طبقه همکف که توسط پنجره ی بزرگ رو به خیابان کاملا روشن شده است در کنتراست با اتاق خوابی دارای بازشوهای لوزی شکل در همان طبقه در استوانه ی دیگر است.اتاق کار بالای اتاق خواب نیز دارای ارتفاع دو طبقه بوده و سه ردیف بازشوی لوزی شکل و یک گالری دارد که دسترسی به تراس روی سقف نشیمن را امکان پذیر می سازد.تراس دارای دید به به اتاق کار می باشد و اتاق کار به نوبه خود به نشیمن اشراف دارد و این امر تعادل را میان تداوم و استقلال فضاها ایجاد می کند. برنامه ریزی برای سیرکولاسیون عمودی به نظر حل نشده و ناپخته می رسد.پله گردی که سطوح نشیمن و اتاق خواب را به یکدیگر مزتبط می سازد از طریق یک بازوی پله ی مستقیم به پایین تا هال ورودی خارج از مرکز ادامه می یابد و مسیر خود را به سمت بالا به صورت یک نردبان تا گالری و ترای مخفی ادامه می دهد.اما منطق پلان در دو پروژه ی دیگر برای خانه سازی کارگران که ملینکوف در سال تکمیل این ساختمان انجام داد،واضح تر می شود.آنچه که در این خانه،تنها یک دسترسی تک منظوره قلمداد می شود در این پروژه ها،تبدیل به یک ریتم عادی از مارپیچ ها و استوانه ها می گردد. اما این پروژه ها هرگز ساخته نشده و این سیستم هیچ گاه در یک مقیاس بزرگ امتحان نشد.ده سال پس از ساخت خانه،ملینکوف مدرنیست،مجبور به حذف نقاشی ها از فضاهای مختلف ساختمان شد،چرا که طرفدارای از سازمان جدید معماری رئالیست-سوسیالیست (واقع نگر-جامهع گرا)را کنار گذاشته بود.او در دهه ی ۱۹۵۰،اعتبار از دست رفته ی خود را بازیافت و در زمان مرگش به سال ۱۹۷۴ هنوز در این خانه زندگی می کرد.
